Ponad 720 tys. imigrantów opuściło Libię od początku rewolucji przeciwko rządom wieloletniego dyktatora Muammara Kadaffiego (zob. Mapa 1). Tak wynika z danych konsularnych z krajów pochodzenia imigrantów zebranych przez IOM. Przed kryzysem Libia była krajem docelowym dla ponad 2,5 mln imigrantów, pochodzących głównie z krajów sąsiedzkich: Egiptu (1 mln osób), Czadu (400 tys.) i Sudanu (400 tys.) oraz z krajów azjatyckich, takich jak Bangladesz (60 tys.), Filipiny (30 tys.) czy Wietnam (20 tys.). Libia stanowiła także ważny kraj tranzytowy dla migrantów: 45 proc. cudzoziemców wyjeżdżających z Libii podczas kryzysu stanowili obywatele ponad 120 krajów udający się do innych państw niż kraje ich pochodzenia.

Mapa 1. Wyjazdy cudzoziemców z Libii od końca lutego 2011 r. do 7 października 2011 r.

Źródło: IOM.

Znaczny odpływ imigrantów z kraju liczącego, według spisu ludności z 2006 r., ok. 5,6 mln mieszkańców zasługuje według IOM na miano jednego z największych współczesnych kryzysów migracyjnych. Mimo wzmożonych wyjazdów Libijczyków z kraju, nie przerodził się on na szczęście w kryzys uchodźczy. Niemniej jednak wyjazdy imigrantów mają wpływ nie tylko na funkcjonowanie gospodarki Libii, która była w dużym stopniu uzależniona od pracy cudzoziemców. Pozostają one też nie bez znaczenia dla sytuacji w krajach pochodzenia migrantów. Powroty oznaczają nie tylko presję na rynki pracy, ale również odcięcie od transferów pieniężnych przekazywanych przez migrantów.

AM