Konieczność pozostawania w przygranicznych strefach tranzytowych do czasu rozpatrzenia wniosku o status uchodźcy, zaledwie trzy dni na złożenie odwołania od decyzji negatywnej i tyle samo dni na jego rozpatrzenie przez urzędników - to najważniejsze zmiany w prawie azylowym uchwalone 7 marca 2017 r. przez węgierski parlament. Jedynie dzieci bez opieki poniżej 14 roku życia będą mogły wjechać na terytorium Węgier jako poszukiwacze azylu.

W grudniu 2016 r. parlament w Niemczech przyjął rządowy projekt ustawy mającej ograniczyć dostęp cudzoziemców do świadczeń socjalnych. Najważniejsze zmiany dotyczą przyznawania zasiłku dla osób bezrobotnych (Arbeitslosengeld II, tzw. Hartz IV). Jak wynika z danych Federalnej Agencji Zatrudnienia, na początku 2016 r. z zasiłków socjalnych korzystało 440 tys. obywateli Unii Europejskiej, w tym 92 tys. Polaków, 71 tys. Włochów oraz 70 tys. Bułgarów.

Od 1 lipca 2016 r. cudzoziemcy spoza Unii Europejskiej, którzy przyjeżdżają do Francji po raz pierwszy i zamierzają osiedlić się w tym kraju na stałe, mają obowiązek zawarcia z Republiką Francuską tzw. kontraktu integracji republikańskiej (contrat d’intégration républicaine, CIR), wprowadzonego w związku z implementacją dekretu z 7 marca 2016 r. dotyczącego praw cudzoziemców. Dokument ten zastępuje dotychczasowy „kontrakt przyjęcia i integracji” (contrat d'accueil et d'intégration, CAI), który obowiązywał w całej Francji od 1 stycznia 2007 r. „Kontrakt integracji republikańskiej” stanowi pierwszy etap przewidzianej na pięć lat, spersonalizowanej ścieżki integracji, której ukończenie ma wiązać się z przyznaniem cudzoziemcowi karty stałego rezydenta (carte de résident) ważnej przez 10 lat

Tuż przed zakończeniem swojego urzędowania Barack Obama ze skutkiem natychmiastowym uchylił tzw. politykę „mokrej stopy, suchej stopy” (dry foot, wet foot) wobec kubańskich imigrantów. To zwieńczenie normalizacji stosunków z komunistyczną Kubą, zainicjowanej przez prezydenta USA i Kuby w grudniu 2014 r. Obecnie nieudokumentowani imigranci z Kuby są traktowani tak samo jak imigranci z innych krajów, a więc jeżeli dostają się do USA bez wizy, po zatrzymaniu przez odpowiednie służby są odsyłani do kraju pochodzenia. Wyjątek stanowią osoby mające podstawy do starania się o azyl. Zakończony został także program z 2006 r. zachęcający lekarzy i pielęgniarki kubańskiego pochodzenia do osiedlania się w USA (Cuban Medical Professional Parole). Wszystko to stało się możliwe po tym, gdy Kuba zgodziła się na przyjmowanie swoich obywateli, którzy nielegalnie przybyli do USA.

Zgodnie z informacjami opublikowanymi na portalu GUS, w 2015 r. czasowo (tj. minimum trzy miesiące i przy zachowaniu stałego zameldowania w Polsce) poza granicami przebywało 2,4 mln osób. Jest to najwyższa liczba w ciągu 11 lat obserwacji i równocześnie kontynuacja rosnącego trendu, utrzymującego się od 2011 r. Około 87 proc. (2,1 mln) z tych osób nie opuściło Europy, a 83 proc. (blisko 2 mln) - Unii Europejskiej.

Obecnie pracownik delegowany do pracy za granicą w ramach UE musi mieć zapewnioną płacę minimalną kraju goszczącego. Projekt nowelizacji dyrektywy 96/71 dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług zakłada, że pracownik delegowany powinien mieć prawo nie tylko do płacy minimalnej, ale w ogóle do wynagrodzenia na takim poziomie, jakim wynagradzani są lokalni pracownicy danego kraju. Oznacza to, że powinien on otrzymywać też np. premie i dodatki do wynagrodzenia przysługujące pracownikom z regionu. Gdyby okres delegowania przekroczył dwa lata, wówczas pracownik powinien zostać w pełni objęty prawem pracy kraju goszczącego.

Referendum dotyczące przyszłości Wielkiej Brytanii w Unii Europejskiej, czyli w sprawie tzw. Brexitu, odbyło się 23 czerwca 2016 r. i pokazało, że większość głosujących (51,89 proc.) opowiedziała się za opuszczeniem wspólnoty. Brexit stał się faktem, tak samo jak to, że najczęściej wyszukiwaną frazą w wyszukiwarce Google w pierwszych godzinach po ogłoszeniu wyników referendum było „co oznacza Brexit dla Wielkiej Brytanii?”.

Napływ cudzoziemców poszukujących schronienia w krajach europejskich w 2015 r. przeszedł do historii jako jeden z największych kryzysów migracyjnych w powojennych dziejach Europy. Liczba osób wnioskujących o ochronę międzynarodową w 2015 r. sięgnęła 1,25 mln osób (wzrost o 123 proc. w porównaniu do 2014 r.).

Zgodnie z prawem, które weszło w życie 1 czerwca 2016 r., każdy obywatel Federacji Rosyjskiej może ubiegać się o otrzymanie w bezpłatne użytkowanie do 1 hektara ziemi na terenie Dalekowschodniego Okręgu Federalnego na okres pięciu lat. Po upływie tego okresu działkę będzie mógł otrzymać na własność pod warunkiem jej zagospodarowania, czyli przeznaczenia jej np. na budowę domu, rozwój rolnictwa, turystyki czy przemysłu.