„[Imigracja] oznacza jedynie kłopoty i zagrożenie dla Europejczyków, należy ją więc powstrzymać (…). Węgry nie staną się celem dla imigrantów. Nie pozwolimy na to” - ogłosił Viktor Orban w państwowej telewizji w styczniu 2015 r. po atakach na francuski magazyn satyryczny „Charlie Hebdo”. Nie była to pierwsza wypowiedź w tym tonie ze strony premiera Węgier. Już w sierpniu 2014 r., podczas corocznego spotkania z członkami korpusu dyplomatycznego, Orban skrytykował politykę migracyjną Unii Europejskiej i określił ją jako nazbyt liberalną.

Wejście w życie nowych, zaostrzonych reguł dotyczących pobytu i pracy cudzoziemców na terenie Federacji Rosyjskiej** zbiegło się w czasie ze spadkiem kursu rubla wywołanym obniżką cen ropy naftowej na światowych rynkach i antyrosyjskimi sankcjami ze strony Zachodu. Wobec spadku notowań rosyjskiej waluty oraz wzrostu kosztów legalizacji pobytu i pracy w Rosji potencjalne zyski z migracji stają się relatywnie niskie w stosunku do wiążących się z nią kosztów (zarówno materialnych - kosztów dojazdu i zakwaterowania, jak i niematerialnych - kosztu rozstania z bliskimi). W efekcie Rosja straciła na atrakcyjności jako kraj docelowy migracji zarobkowej. Czy powinna obawiać się braku rąk do pracy?

Na początku lutego 2015 r. sąd w Hongkongu uznał 44-letnią Law Wan-tung winną znęcania się nad cudzoziemską pracownicą, a dwa tygodnie później skazał na 6 lat pozbawienia wolości. Ofiarą była 23-letnia Indonezyjka, Erwiana Sulistyaningsih, zatrudniona u niej jako pomoc domowa. Gdy po 8 miesiącach udało jej się opuścić mieszkanie pracodawczyni, była w takim stanie, że trudno było ją rozpoznać.

Filozofia organizacji Ecopop (nazwa pochodzi od słów ekologia i populacja), to troska o środowisko naturalne i stan naszej planety, przyjęcie odpowiedzialności za często nieodwracalne zniszczenia, które w naturze uczynił człowiek, i uznanie, że wzrost populacji jest szkodliwy dla Ziemi.

W środę, 7 stycznia br., ok. godz. 11:30 czarny Citroen C3 zatrzymuje się na ulicy Nocolas-Appert w Paryżu. Mieści się tam siedziba satyrycznego pisma „Charlie Hebdo”. Z pojazdu wysiada dwóch zamaskowanych, uzbrojonych mężczyzn i udaje się na drugie piętro budynku z nr 10, gdzie trwa właśnie spotkanie redakcji.

Od dziesięcioleci uchodzi za raj dla imigrantów. W 2008 r. - gdy większość krajów europejskich doświadczających kryzysu gospodarczego zaostrzała politykę imigracyjną - to państwo jeszcze szerzej niż dotychczas otworzyło się na imigrację zarobkową (zob. „BM” nr 25, s. 6). W 2014 r., gdy napływały tam rekordowo duże fale uchodźców z Syrii, wszystkim uciekinierom niemal automatycznie przyznawało prawo stałego pobytu. Wizerunek Szwecji - bo o niej mowa - jako kraju otwartego na wielokulturowość, w którym imigracja nigdy nie stanowiła źródła większych politycznych kontrowersji, wydaje się powoli odchodzić w zapomnienie.

„Państwo członkowskie musi mieć (…) możliwość odmówienia przyznania świadczeń socjalnych nieaktywnym zawodowo obywatelom Unii, którzy korzystają ze swobody przemieszczania się jedynie w celu uzyskania pomocy społecznej z innego państwa członkowskiego, podczas gdy nie posiadają wystarczających zasobów, aby ubiegać się o prawo pobytu” - stwierdził w wyroku z dnia 11 listopada 2014 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Zwolennicy orzeczenia podkreślają jego pozytywne znaczenie w walce z „turystyką socjalną”. Przeciwnicy widzą w nim krok wstecz na drodze do dalszej integracji Starego Kontynentu oraz groźbę podziału obywateli UE na równych i równiejszych.

„Zakarpaccy pogranicznicy zatrzymali dwóch Syryjczyków w pobliżu słowackiej granicy”, „Sześcioro obywateli Wietnamu wraz z przemytnikami ze Lwowa zatrzymanych na stacji benzynowej w Mukaczewie” - to tylko przykładowe nagłówki, które pojawiły się w ostatnich miesiącach w ukraińskich mediach oraz na stronie internetowej Państwowej Służby Granicznej Ukrainy (DPSU). Większość z tych informacji dotyczy Zakarpacia graniczącego z Rumunią, Węgrami, Słowacją i Polską. Podobnych doniesień nie brakuje również w sąsiadujących z Polską obwodach lwowskim i wołyńskim.

Niepozornie wyglądające, amatorskie zdjęcia czekoladowego deseru z bitą śmietaną nazywanego w Izraelu „Milky” oraz rachunku za zakupy zrobione w jednym z berlińskich sklepów spożywczych wywołały gorącą dyskusję w izraelskich mediach i kręgach rządowych na temat emigracji z Izraela. Ukrywający początkowo swą tożsamość autor zdjęć, publikując je na Facebooku, na stronie „Olim le-Berlin” („Emigrując do Berlina”), rzucił wyzwanie Izraelczykom: „Spróbujcie znaleźć w Izraelu sklep, w którym zrobicie zakupy taniej. Do zobaczenia w Berlinie”.