Według wyników ostatniego spisu, liczba ludności Polski to 38,3 mln osób - o ok. 100 tys. więcej niż w 2002 r. Zainteresowanie wzbudziła jednak głównie informacja o liczbie osób rzeczywiście żyjących w Polsce (tzw. ludność rezydująca) - 37,2 mln. Do tej kategorii zalicza się też imigrantów długoterminowych (pow. 1 roku), ale nie uwzględnia się długoterminowych emigrantów. W związku z niewielką skalą imigracji oznacza to, że za granicą przebywa dłużej niż rok ok. 1,1 mln Polaków. Czy to dużo? Na pewno mniej niż się spodziewano. Warto przypomnieć, że szacunek GUS dla 2010 r. mówił o prawie 2 mln Polaków przebywających czasowo (pow. 3 miesięcy) za granicą. Co więcej, już w czasie spisu z 2002 r. poza Polską przebywało pow. roku ponad 600 tys. Polaków. To sugeruje, że w okresie międzyspisowym liczba polskich emigrantów długoterminowych zwiększyła się „zaledwie” o ok. 500 tys. Dalsze interpretacje tego faktu wymagałyby dodatkowych informacji, a przede wszystkim odpowiedzi na trzy pytania: Kiedy ów 1,1 miliona Polaków opuścił Polskę? Ilu długoterminowych imigrantów uchwycono w spisie? Ilu polskich emigrantów zdecydowało się przenieść na stałe do kraju emigracji, „znikając” z rejestrów polskiej ludności? Tak czy inaczej, dramatyczne komentarze prasowe mówiące o zaskoczeniu ogromną liczbą emigrantów zidentyfikowanych w spisie, a także o exodusie Polaków po 2004 r., wydają się przesadzone, a na pewno przedwczesne.

AG