W 1950 r. jedynie 1 proc. ludności na świecie miał powyżej 80 lat. Odsetek ten w krajach OECD prawdopodobnie wzrośnie z 4 proc. w 2010 r. do prawie 10 proc. w roku 2050. Oznacza to wzrost zapotrzebowania na opiekę długoterminową, zarówno zinstytucjonalizowaną (w szpitalach, hospicjach, domach starców), jak i domową. Już teraz zatrudnienie migrantów w tym sektorze stanowi znaczącą część całości zatrudnienia obcokrajowców w wielu krajach. Dane OECD wskazują, że np. Grecja, Hiszpania, Francja i Włochy to kraje, które mają nadreprezentację migrantów w sektorze opieki długoterminowej domowej. Natomiast takie kraje jak np. Austria, Irlandia, Szwajcaria, Wielka Brytania czy Szwecja mają nadreprezentację w zinstytucjonalizowanej opiece długoterminowej (zob. Wykres 1). Dane nie obrazują jednak dużej liczby cudzoziemców pracujących nielegalnie np. w sektorze opieki domowej. Problemy z legalizacją pracy cudzoziemców w sektorze opieki długoterminowej występują w większości wymienionych w raporcie krajów.

Wykres 1. Osoby urodzone za granicą zatrudnione w sektorze domowej i instytucjonalizowanej opieki długoterminowej na tle ogółu zatrudnionych, urodzonych za granicą, lata 2004/2005.

Problemy z legalizacją pracy przekładają się na duży udział cudzoziemców pracujących poniżej swoich kwalifikacji. Np. aż 70 proc. mołdawskich opiekunek domowych pracujących we Włoszech ma wykształcenie wyższe. Przyczyn tego należy upatrywać w problemach z uznaniem kwalifikacji w krajach docelowych migracji - część pielęgniarek podejmuje pracę w sektorze opieki domowej w czasie oczekiwania na nostryfikację swojego dyplomu.

Źródło wykresu: na podstawie Colombo F. et al. (2011), „Help Wanted? Providing and Paying for Long-Term Care”, OECD Publishing (dane LFS, dla USA - dane Current Foreigners Population).