Numer Specjalny: Dodatek: 33 Luty 2012
Gratuluję pomysłu poświęcenia w całości Dodatku Specjalnego do „Biuletynu Migracyjnego” tematyce Polonii, migracji i wielokulturowości w Australii. Cieszę się, że ubiegłoroczny udział pra-cowników naukowych Ośrodka Badań nad Migracjami UW w seminariach, zainspirowanych i współorganizowanych przez Ambasadę RP w Canberrze, zaowocował publikacją, która niewątpliwie ożywi zainteresowanie tą tematyką w Polsce i stanie się elementem dyskusji na temat migracji i wielokulturowości w kręgach naukowych w Europie i Australii.
Najbardziej wiarygodne dane liczbowe dotyczące Polonii australijskiej pochodzą ze spisu powszechnego przeprowadzonego w roku 2006 przez Australijskie Biuro Statystyczne (Australian Bureau of Statistics). W jego trakcie 163,8 tys. osób wskazało na polskie pochodzenie, w tym łącznie 109,3 tys. osób - na polskie pochodzenie po obojgu rodzicach urodzonych poza Australią i 27,1 tys. osób - po obojgu rodzicach urodzonych w Australii.
19 listopada 2011 r. w Muzeum Powstania Warszawskiego odbyła się doroczna gala wręczenia nagród przyznawanych przez australijską Fundację Polcul im. Jerzego Bonieckiego*, wspierającą rozwój inicjatyw obywatelskich w Polsce. Tym razem uhonorowani zostali m.in. Sylwia Chutnik (założycielka fundacji MaMa, działającej na rzecz praw matek w Polsce) i Jan Mela (inicjator fundacji „Poza Horyzonty”, pomagającej osobom niepełnosprawnym w Krakowie).
Australia to kraj prawdziwie wielokulturowy - co czwarty jej mieszkaniec urodził się za granicą, a co drugi ma przynajmniej jednego rodzica-imigranta. Jednocześnie, Australia słynie z tego, że reprezentanci innych kultur dobrze się w tym kraju integrują. Z czego wynika sukces Australii?
Australijska polityka wielokulturowości zakłada istnienie społeczeństwa różnorodnego pod względem narodowym i kulturowym, powstałego w wyniku imigracji, w którym relacje pomiędzy jego członkami wyznacza współistnienie różnych kultur, a nie adaptacja do kultury dominującej.
W połowie lat 1970. rząd Australii zdecydował się radykalnie zmienić swoją restrykcyjną politykę selekcji imigrantów i adaptacji mniejszości etnicznych. W miejsce rasowo dyskryminacyjnej „poli-tyki białej Australii” wprowadzono politykę otwartej merytorycznej selekcji wedle kwalifikacji i potrzeb Australii, bez względu na pochodzenie czy kolor skóry, a politykę asymilacji imigrantów zastąpiono nowowypracowaną polityką wielokulturowości (multiculturalism).
W ubiegłych latach z ust czołowych polityków europejskich wielokrotnie padały oświadczenia na temat końca polityki wielokulturowości, która rozczarowała, zawiodła, wyczerpała się, nie spełniła oczekiwań. Do chóru lamentów zapoczątkowanego przez kanclerz Niemiec, Angelę Merkel dołączyli inni przywódcy, media i akademia, i tak w ostatnich kilkunastu miesiącach przez Europę przetoczyła się fala głosów krytycznych wobec wielokulturowości, która zdominowała debatę na temat integracji imigrantów (...)
